Skip to content

Demodex

dierinfo-header
Wat is het?

Demodex mijten zijn kleine langwerpige parasieten die leven in de haarfollikels en in de huid van alle honden en katten. 

Demodex mijt onder microscoop

Demodex mijten zijn diersoortspecifieken zullen dus niet overstappen op een andere diersoort. Demodex canis vinden we daarom alleen bij honden, terwijl Demodex cati en Demodex gatoi alleen bij katten voorkomen. Bij de mens komt Demodex folliculorum voor.

Over het algemeen geven deze mijten geen problemen bij hun gastheer. Echter in periodes dat de weerstand verminderd is kan het voorkomen dat de mijten, die normaal in kleine aantallen voorkomen, zich zoveel gaan vermenigvuldigen dat ze wel voor problemen gaan zorgen.

Dit zien we regelmatig bij jonge dieren of dieren met een onderliggende aandoening die de weerstand verminderd.

Wat doet het?

Een toename van Demodex mijten leidt meestal tot lokale klachten, die vrij mild zijn.
Bij jonge honden zien we bijvoorbeeld kale niet-jeukende plekjes ontstaan op de kop. In circa 90% van de gevallen herstellen deze zich vanzelf binnen 3 tot 8 weken.

Er lijkt een rasgevoeligheid voor te zijn, waardoor we het vaker zien bij bijv. Boxers, Dobermans, Teckels en Bordeaux doggen.

Bij katten zijn de klachten ook vaak beperkt tot de kop en nek, en zeker met Demodex cati vaak alleen tot de oren. Meestal zien we bij katten naast kale plekjes ook roodheid of schilfers en korsten van de huid. Jeukklachten wisselen, maar katten lijken vaker last van jeuk te hebben dan honden. Ook bij katten lijkt er een rasgevoeligheid te zijn en komt het vaker voor bij de Siamees en Burmees.

Bij een dier met een sterk verminderd immuunsysteem, bijvoorbeeld door een onderliggende ziekte, kunnen de klachten zich ook over het gehele lijf verspreiden. De kale plekken zijn dan groter, de huid is vaker rood en kapot, en er kan secundair een bacteriële huidontsteking ontstaan die de klachten verergerd.

Voorbeelden van onderliggende aandoeningen zijn suikerziekte (diabetes mellitus), ziekte van Cushing, hypothyreoïdie bij de hond, voedselallergie, en FIV of FeLV infecties bij de kat.

Hoe stellen we de diagnose?

Het klinisch beeld kan ons al een duidelijke aanwijzing geven dat er sprake is van Demodicose.

Met behulp van huidafkrabsels van de aangetaste plekken kunnen we meer zekerheid krijgen. Als we onder de microscoop tussen de verzamelde huidcellen ook veel Demodex mijten zien, dan is de diagnose bevestigd.

Hoe kunnen we het behandelen?

Bij milde lokale klachten is het mogelijk om af te wachten tot het zich vanzelf hersteld, maar we kiezen er ook regelmatig voor dieren te behandelen met een anti-parasieten-middel zodat we de kans wegnemen dat het zich verspreid. Meestal is dit een ontvlooiingsmiddel, dat ook gelijk teken en mijten bestrijdt. Hiermee wordt de overmaat aan Demodex mijten bestreden.

Bij uitgebreide (gegeneraliseerde) klachten zetten we ook een anti-parasieten-middel in, maar zal daarnaast de huid ook lokaal behandeld moeten worden met bijvoorbeeld speciale shampoo en kan een antibioticum kuur noodzakelijk zijn om bacteriën tegen te gaan.

Uiteraard zal bijgegeneraliseerde klachten ook gezocht moeten worden naar de onderliggende aandoening die de weerstand verminderd, en zal deze indien mogelijk behandeld moeten worden.